Une lâcheté.

Spadłam kilka stopni za daleko, wprost w zasadzkę posadzki, zimnej; stopniałam, pnąc się ponad pnie żałobnych wierzb, w wietrze trzeba częściej zatracić wskazówki, ostatkiem otrzeć bez sił kuchenny cyferblat, upadłym pasmem włosów, dopuścić do głosu zatrzaśnięte, trzepoczące kropki, które wyparły kratki, które w zagadki przemieniły każdy bezsen.
Nagminnie, acz międzymiastowo. O słowo między rozmową, z K.