Un rebord.

Refleksje dzielone z refleksami, miarowym, matowym odbiciem, chichotem echa, co potem uśmiecha zza szyb.u stóp, wpośród nieba, od bicia serca coraz częściej kruszą się oddechy, o strzechy(ba) stołu, o(d)cienie cisz; powietrze jak dzień jak co(.)dzień złapany wpół szelestem roztrzaskanych skrzydeł, szorstki sznur chłodnych prawideł, prawienie, prawie nie, nijak zupełnie, odtajanie, zamarzanie, które boli, ściska gardło, wyśni nagłośnie, bolesnem, wiśniowe, jak najbardziej, jak najgłośniej, przycichłam.
Mgnienia rozrzewnienia, które łączy, uwspólnione zawczasu, którego nigdy jak dziś,
jak czerwcem, jak K.