La guêpe.

 

Jak zachłysnąć się łąką i krztusić pościel ku uciesze poranionych stóp. Jak upaść w kruchy błysk, w asanach szarość nie zalśni srebrną plamą rozlaną między żebrami, a w snach: złoto w każdym okruszku kieliszka, każdy skrawek filiżanki mieni się w przestrzeni między palcami a horyzontem. Kątem oka widzę, jak zbliża się estakada, jak faluje od upału, duszna i pachnąca turkusem końcówek lata. Uzus zmienia się, fluktuuje i wypada poza granice słyszalności, infradźwięki otulają mnie falami. Nie miniemy, otuli nas morze i zatrzyma aż do końca słońc.

Nad wieczorem unosi się blada wydma chmur, łuna z za dużych rzęs, obszerne konstelacje, które oddychają głębiej, niż ja kiedykolwiek

mogłabym.

https://open.spotify.com/show/3K7u8byo9O3kf3QvaeM1Ea