czwartek, 24 maja 2012

Une langueur.





Zakwietnienie bezpowrotnie przeminęło wraz z bzem, wraz z brakiem; nie zmieniło się jednak zbyt wiele. Powszechne zanieistnienia przemienia się w kolejne deklinacje cisz, w inkarnacje szelestu.kotu, w pogodach pod psem, bez końca pod słońcem; nad dachami wietrznie spływa w coraz niższe kondygnacje zima, która trzyma w szachu matowe strony światów, które zanikają w świetle.
Tli się jeszcze bezdeszczem najurokliwsza przestrzeń. eM.
Autor: o

4 komentarze:

  1. Anonimowy25 maja 2012 10:10

    jak cię wspaniale tu zobaczyć, tak zobaczyć, tak jakby po obu stronach równocześnie. pamiętam jak wtedy w zimnym lutym przy herbacie pod Big Benem i Wieżą Eiffla, wspominałaś o autoportretach. chciała(by)m, byś kiedyś uczyniła.

    OdpowiedzUsuń
  2. betty_sue25 maja 2012 14:40

    przeminęło z bzem, a ja nie zdążyłam...

    OdpowiedzUsuń
  3. Szer.25 maja 2012 18:05

    K., splotem okoliczności łagodzących najpewniej ku nim zmierzam, zbiegam osłonecznioną stroną stromych schodów... spadną na mnie.
    B., bez istnieje cyklicznie, jak nigdy, jak za.wsze, nie jest za późno. Wraz z nim więc wró.ci(sz.)

    OdpowiedzUsuń
  4. dagna nippe3 czerwca 2012 16:44

    zimnoo.. zamknij okno i daj się zaprosić :-)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)